[ubuntu-nl gemeenschapsraad] Teken van leven

[Sense Hofstede]

Beste raadsleden,

Het is lang geleden sinds ik voor het laatst mijn Ubuntu-mail geopend
heb. Het zal ergens in de laatste week van april zijn geweest dat ik
mijn IRC-cliënt voor het laatst afsloot en vanaf dat moment heb ik
alles van Ubuntu zoveel mogelijk genegeerd. Het heeft nu ongeveer vijf
maanden geduurd.

Dat is onacceptabel.

Gezien mijn duidelijk vertoonde ergenis over de afwezigheid en
onbereikbaarheid is mijn eigen gedrag hypocriet en slecht. Ik wil dan
ook mijn oprechte excuses aanbieden aan de gemeenschapsraad en aan de
gehele gemeenschap van Ubuntu Nederland. Ik hoop in deze mail wat uit
te kunnen leggen en dingen te kunnen regelen. Ik hoop dat ik nog een
paar dingen recht kan zetten. Over mijn eigen positie heb ik wel mijn
twijfels. Dat ik verdween was al erg genoeg, maar dat ik dat deed
zonder iets te zeggen was onvergefelijk.

Het is best wel raar dat net nadat ik verkozen was tot voorzitter van
Ubuntu Nederland volgens het door mij uitgedokterde
organisatievoorstel, ik plotseling verdween. Waar sloeg dat op? Het
proces werd in gang gezet door school: in de laatste week van april
namen we afscheid van onze middelbare school, de eerste twee weken van
mei waren een vakantie die we gebruikten om te leren voor de
eindexamens die in de tweede helft van mei waren. Daar was ik erg druk
mee en het was op zichzelf niet raar om vanwege de eindexamens een
tijdje wat rustiger aan te doen bij Ubuntu Nederland. Maar dan had ik
dat natuurlijk wel aan moeten geven.

Er speelde echter meer. Ik ben actief geweest voor Ubuntu vanaf het
begin van 2006. Tot begin dit jaar ben ik actief gebleven voor de
internationale gemeenschap. Gedurende die tijd wisselde mijn motivatie
sterk, maar ik bleef wel steeds actief. Mijn eerste echte
betrokkenheid bij Ubuntu Nederland kwam pas relatief laat, toen ik met
Sebastian Schauenburg en Jan Claeys sprak over onze nationale LoCo
tijdens de UDS in Brussel, in mei 2010. Ik ben vanaf dat moment steeds
meer betrokken geraakt bij Ubuntu Nederland, omdat ik werk zag liggen
en dat oppakte, want ik vond dat bepaalde dingen beter konden en heb
over veel dingen wel een mening. Terwijl ik zo steeds verder betrokken
raakte bij de organisatie van UNL negeerde ik wel steeds een knagend
gevoel dat het mij aan motivatie ontbrak.

Tijdens het laatste jaar van de middelbare school veranderde ik als
persoon ook behoorlijk. Met die veranderingen verschoven ook mijn
interesses en Ubuntu verdween daarbij meer en meer naar de
achtergrond. Toen ik eind april dus ineens mijn volle aandacht richtte
op school en op de sociale dingen daaromheen, had ik ook al een
motivatieprobleem. Eigenlijk had ik mij al liever niet kandidaat
willen stellen voor het voorzitterschap, maar omdat ik vond dat er
niemand anders was die het stokje op zou pakken zoals ik dat wilde,
besloot ik er toch voor te gaan. Dat wreekte zich, want toen ik
eenmaal een tijdje de Ubuntu-mail gesloten hield, voelde dat eigenlijk
best wel goed. Een rust daalde over mij neer en ik bleef het maar
afstellen om naar de mail te kijken.

Omdat ik het zo wegduwde en omdat ik druk bezig was met school,
verdween het uit mijn hoofd. Voor ik het wist waren er zo een paar
weken voorbij. Op dat moment wist ik dat er een hele dikke stapel mail
op me zou staan te wachten wanneer ik terug zou komen. De rust van een
Ubuntu-loos bestaan trok me ook nog steeds en ik bleef het maar
afschuiven. Uiteindelijk kon ik mijzelf er niet meer toe bewegen mijn
mail te openen. Ik had er geen zin in en ik schaamde mij. Toen was het
zomaar september.

Ik schaam mij nog steeds. Ik heb mij gedragen op een manier die in
gaat tegen wat ik wil zijn. Ik bied nogmaals mijn oprechte excuses
aan.

Hoe nu verder? Ik heb de logs van de vergaderingen vluchtig
doorgelezen en ik moet zeggen dat ik erg blij ben met hoe het toch nog
gaat. De gemeenschapsraad laat zien dat ze zich goed kan redden zonder
de voorzitter. De dingen gaan gewoon door en volgens mij zijn we
inmiddels zelfs succesvol van hoster gewisseld. Mijn complimenten. Het
regelmatig vergaderen binnen een vaste structuur lijkt zijn vruchten
af te werken. De gemeenschapsleiding is echter onzichtbaar zonder
hoofd, dat verrast me niet, want dat is het gevolg van de natuur van
de leiding. Daarnaast valt me op dat het vooral Thomas lijkt te zijn
die aan dingen trekt. Dat is geweldig van Thomas, maar het zou
gezonder zijn wanneer meer mensen de kar trekken.

Ubuntu Nederland kan dus prima zonder mij. Nu is de vraag, wat moet er
gebeuren met mij? Het organisatievoorstel dat ik zelf geschreven heb
is niet mild over wat ik gedaan heb: jullie hadden mij 10 juni al er
uit mogen gooien. Toch is Ronnie slechts vervangend (interim?) LoCo
Contact gemaakt en Thomas voorzitter van de vergaderingen. Op
Launchpad sta ik nog als voorzitter.

Ik vind dat ik het recht verspeeld heb om zelf te beslissen of ik in
functie wil blijven. Dat is aan de gemeenschapsraad, misschien zelfs
wel aan de stemgerechtigden. Ik vraag dus aan jullie wat jullie willen
met mij. Ik twijfel of ik het in me heb een actieve voorzitter te zijn
die overal aan trekt, ook bij promotie e.d.. Ik zou best willen
blijven bijdragen aan de organisatie van Ubuntu Nederland in de
gemeenschapsraad of gemeenschapsleiding of misschien als digitale
voorzitter. Door mijn studie informatica aan de Rijksuniversiteit
Groningen heb ik mijn motivatie nu wel weer herpakt. Maar ik zal wel
iemand zijn die misschien minder hard achter evenementen aan zou
rennen dan bijvoorbeeld Thomas, ik zou dat aan anderen over laten.
Maar goed, dan moeten jullie mij nog wel willen. Het ligt bij jullie.
Ik zou het begrijpen wanneer jullie het vertrouwen in mij verloren
hebben.

Het spijt me.

Met vriendelijke groeten,
-- 
Sense Hofstede
http://www.sensehofstede.nl/